School en thuis: geen gescheiden werelden #ouderbetrokkenheid
Door Janneke Dijke10 april 2014 16:00 , Laatste update : 10 april 2014 16:00
School en thuis: geen gescheiden werelden
LEIDEN – Sinds staatssecretaris Sander Dekker scholen verplichtte een anti-pestprogramma in te voeren, zijn veel scholen actief met dit thema bezig. Maar vaak ontbreekt daarbij de rol van de ouder, stelt Carolien Gravesteijn, lector ouderschap en ouderbegeleiding aan de Hogeschool Leiden. ,,Ouderbetrokkenheid op een school is heel belangrijk. Als dat er is, zal je bij pesten veel beter kunnen ingrijpen.’’ Komende donderdag spreekt zij tijdens een informatiemiddag over pesten in het Kinderrechtenhuis in Leiden.
Gravesteijn is fel voorstander van het verplicht invoeren van het vak ’levensvaardigheden’. ,,Er zijn wel wat methodes, maar omdat die niet verplicht zijn, versloffen ze vaak na een tijdje.’’ Samen met René Diekstra schreef Gravesteijn zelf een programma voor jongeren. ,,Wat ik wil is dat kinderen vanaf groep 1 les krijgen in hoe je met elkaar om gaat en het vergroten van zelfvertrouwen. Van daaruit kun je ingaan op problemen als roddelen en pesten. Uit internationaal onderzoek weten we dat het beter werkt als een kind eerst algemene vaardigheden aanleert en die vervolgens toepast op probleemsituaties. En dat het dus veel minder goed werkt als je een probleem als pesten pas te lijf gaat als het al in alle hevigheid speelt.’’ Ze probeert het verplicht invoeren van zo’n vak voor elkaar te krijgen in Den Haag. ,,Het is een zaak van lange adem. De politiek houdt zich liever bezig met incidenten.’’
Om de ontwikkeling van het kind te bevorderen, en daarmee het pesten tegen te gaan, doen scholen er goed aan ouders zo vroeg en zo veel mogelijk te betrekken bij wat er op school speelt. Andersom moeten ouders bij de minste twijfel over of er gepest wordt naar school stappen, zegt Gravesteijn. ,,Zie het als een gezamenlijke verantwoordelijkheid, en zie elkaar als deskundigen: ouders zijn ervaringsdeskundigen thuis, school is deskundig omdat zij zien hoe het kind zich in een groep gedraagt.’’
Ook deze interactie tussen school en ouders gaat wat Gravesteijn betreft veel verder dan alleen het bestrijden van pesten. ,,Als een kind levensvaardigheden leert op school en ouders weten niet hoe het kind dat heeft geleerd, dan beklijft het onvoldoende. Als je een sociale-vaardighedenprogramma op school invoert, dan hoort daarbij dat je ook de ouders eens in de zoveel tijd ondersteunt met informatie. Laat hen bij de inschrijving van hun kind tekenen dat ze bij die trainingen aanwezig zijn, om handvatten te krijgen voor thuis. Het is zo zonde als thuis en school twee gescheiden werelden zijn.’’
